Onlangs verscheen 'The Dissent Of Man', het vijftiende album van dé Amerikaanse punkband Bad Religion. Om daarover meer te weten te komen storen we gitarist en Epitaph Records-eigenaar Brett Gurewitz bij het mountainbiken.

"Op de fiets vergeet ik al mijn stress en vind ik rust. Dat was hard nodig, haha. Ik begon met fietsen om een eind te maken aan een leven vol drugs en drank. En het bevalt me buiten verwachting goed. Ik had al jaren eerder moeten beginnen met mountainbiken!"

'The Dissent Of Man' is een prima plaat, maar zonder veel verrassingen.
"Waarom ook? Wij proberen elke keer simpelweg een zo goedmogelijk album te maken zonder onze stijl te verloochenen. Wij zijn er de band niet naar om het wíel opnieuw uit te vinden. Een Bad Religion-fan verwacht gewoon een Bad Religion-plaat, en die hebben we gemaakt."

Wat vind jij persoonlijk het beste en minste album uit de rijke historie van Bad Religion?
'Suffer' is mijn absolute nummer één. Daarmee zetten we de band op de kaart. 'No Substance' vind ik een van de mindere platen, omdat we daarop te veel van onze sound afweken en daarmee toch de plank missloegen. Rancid moet ook geen emo gaan maken en Motorhead geen death metal, maar bijna elke band experimenteert wel eens.'No Substance' was het onze, maar het experiment mislukte, haha."

Tekstueel waren jullie vroeger heel filosofisch en diepgravend. Die tijd lijkt een beetje voorbij; het is allemaal wat beter te begrijpen tegenwoordig. En persoonlijker, zoals 'Turn Your Back On Me'.
"Ik moet zeggen dat ikzelf altijd al begrijpelijke teksten geschreven heb. Onze zanger Greg Graffin was de man van de intellectuelere nummers. Je hebt echter gelijk, ook Greg kiest steeds mee voor de eenvoud. Het nummer 'Turn Your Back On Me' is inderdaad het meest persoonlijke dat ik ooit geschreven heb. Het gaat over de relatie met mijn zoon. Door mijn drugsgebruik heb ik hem vroeger te weining aandacht geschonken en dat doet me nu elke dag pijn. Hij is inmiddels twintig en heeft zijn eigen leven. Ons contact is weliswaar goed, maar het is geen hechte vader-zoon relatie. Dat gevoel geef ik weer in het nummer, ook al weet ik dat hij het nummer niet eens zal beluisteren. Hij vindt onze muziek namelijk helemaal ruk. Zijn favoriete band is Dragonforce. lk vraag hem wel eens wie de gitarist is en waar de teksten overgaan, maar hij heeft lak aan diepgang en vind het gewoon lekkere muziek. Punk doet hem helemaal niets. Het label interesseert hem ook geen moer."

Hoe overleeft Epitaph Records deze moeiliijke tijd van illegaal downloaden?
"Epitaph is als een insect dat je niet uitgeroeid krijgt. Ook wij hebben moeilijke tijden meegemaakt, maar met grote acts als Weezer en Social Distortion verdienen we gelukkig genoeg geld om kleinere bands ook een kans te kunnen geven. Dat is altijd onze filosofie geweest. Stelen van de ríjken en geven aan de armen, haha."

Neem jij alle beslissingen zelf?
"Ik heb een goed team dat de zaak promoot, maar ik draag wel voor alles de volle verantwoordelijkheid, dus na een misser mag iedereen mij daarop aanspreken. Zo doe ik het al meer dan twintig jaar. Alleen Tim Armstrong (frontman Rancid, OC) heeft bij ons zijn eigen sublabel Hellcat Records en draagt daarvoor ook zelf alle verantwoording."