'[lacht] Ik zou willen dat het waar was! Wees gerust, ze helpen een Bad Religion-release even hard naar de kloten als eender welke andere plaat die op het label verschijnt.

Neen, alle gekheid op een stokje, je kan er inderdaad niet omheen dat Epitaph mijn bedrijf is. Mijn bijdrage tot Bad Religion zijn mijn songs en mijn gitaarspel in de studio. Ik vind mezelf niet meteen de grootste entertainer en ik denk ook niet dat ik persé nodig ben op tournee. Het compromis dat ik met de jongens heb is als volgt: ik maak deel uit van de band als het gaat om het schrijven van nummers en het opnemen en produceren van de plaat. Het toeren laat ik aan de rest over. Ik ontken niet dat ik hiermee een uitstekende deal heb en daar ben ik de rest van de band heel dankbaar om. Het is niet zo dat ik het label belangrijker vind dan Bad Religion, maar ik ben er wel van overtuigd dat ik, nu ik wat ouder ben geworden, hier meer kan bijdragen. Op deze manier kan ik tegelijkertijd jonge bands helpen, ervoor zorgen dat mijn werknemers het goed hebben en toch deel uitmaken van Bad Religion.'

Gurewitz mag dan wel de grote baas van een succesvolle platenfirma zijn, de songs die hij schrijft voor Bad Religion zijn vaker wel dan niet politiek of sociaal geladen. In het dagelijks leven staat hij niet meteen op de barricades, zo blijkt. 'Ik ben niet meteen politiek actief. Wel probeer ik hier en daar wat vrijwilligerswerk te doen en ik doneer ook voor het goede doel. Als ik al het verschil kan maken, dan is het binnen mijn eigen gemeenschap. Weet je, je vraag houdt wel steek. President Obama kon op mijn steun rekenen en ik hoopte echt dat hij zou winnen. Een carrière in de politiek zie ik echter niet zitten, al geloof ik wel dat de muziek van Bad Religion een verandering heeft teweeg gebracht op het gebied van sociale normen.'

 

'Het heeft in ieder geval niets met aardrijkskunde te maken [lacht]. 'True North' gaat over het feit dat ieder van ons een moreel kompas heeft. Als het lever ervoor zorgt dat er obstakels op je weg komen te liggen, dan kan je met zo'n kompas je route aanpassen en toch genieten van wat het leven je nog te bieden heeft, ongeacht van welke cultuur, gemeenschap of godsdienst je deel uitmaakt. Iedereen heeft zijn eigen waarheid waar hij of zij naar op zoek moet. De song is door Greg in de derde persoon geschreven en ik weet niet zozeer of hij de tekst autobiografisch bedoeld heeft. Dat zal je hem eens moeten vragen. Ik weet wel dat Greg veel liever vragen stelt dan dat hij antwoorden geeft. Het is een meer uitdagende manier om van ideeën te wisselen.'

 

'Het is min of meer een tweede natuur geworden voor ons, maar het is verdomd moeilijk om ze perfect te krijgen. Tijdens opnames hebben we natuurlijk het voordeel dat we onze stemmen kunnen verdubbelen, zodat het nog voller klinkt. Dat zijn we destijds beginnen doen in de puurste traditie van The Beach Boys en andere bands uit Californië. Voor Greg is het heel makkelijk. Hij moet er absoluut niet bij nadenken en hij zingt op de plaat dan ook een aantal keer een extra stem op de achtergrond. Jay en ik nemen de rest voor onze rekening. Ik ga hier echt niet liggen verkondigen dat dat een makkie is. Soms moeten we bepaalde dingen een aantal keer zingen vooraleer het echt perfect klinkt. We zijn heus geen goede zangers en het vraagt best wel wat werk. We willen het natuurlijk houden en geen gebruik maken van de computer. Dat zou het een pak makkelijker maken, maar daar passen we voor.'

 

'Muzikaal gezien denk ik dat de band en mezelf een absolute piek kenden ten tijde van 'Stranger Than Fiction', maar ook 'Suffer' was voor mij een hoogtepunt, vooral omdat het succes zo onverwacht kwam. Muziek is mijn werk, mijn kunst, mijn publieke stem, mijn filosofie, ... Ik hecht ontzettend veel belang aan expressie en creativiteit. Voor vele mensen is dat misschien ondergeschikt aan andere dingen, maar ik vind die dingen belangrijk. Uiteraard zijn er in mijn persoonlijk leven ook veel zaken die ik de moeite waard vind, zoals familie, liefde en vriendelijkheid. Je kan die dingen moeilijk met elkaar vergelijken, want hoe ga je de waarde ervan meten? Kijk, ik probeer de best mogelijke vader te zijn. Stel nu dat één van mijn kinderen dokter wordt en een medicijn tegen kanker uitvindt. Dan is mijn werk als vader veel belangrijker geweest dan mijn werk als muzikant in Bad Religion. Daartegenover staat het gegeven dat er al drie decennia lang tienduizend jongeren naar school gaan met het 'crossbuster'-logo op hun t-shirt en op die manier een klein beetje weerwerk bieden tegen georganiseerde religie. Dat is op zich al fantastisch. Die jongeren worden niet neergebliksemd en de meesten onder hen groeien op tot fijne volwassenen met een gelukkig en deugdzaam leven. Religieuze fanatici zullen dat ook wel zien en zich misschien afvragen hoe dat nu mogelijk is [lacht]. Je kan sociale normen niet veranderen door debatten te voeren of lezingen te geven. Muzikanten en comedians kunnen op dat vlak veel meer bereiken dan politici of professoren.'

 

'Vreemd genoeg moet dat dieptepunt ongeveer rond dezelfde periode liggen als mijn muzikale hoogtepunt. Toen ik de band verliet na de opnames van 'Stranger Than Fiction'... Dat moet zo ongeveer mijn absolute dieptepunt zijn geweest. Vanuit persoonlijk oogpunt denk ik dat op creatief vlak de laatste plaat,  'The Dissent Of Man', mijn minst favoriete plaat is. Nu, Bad Religion heeft wel slechtere platen gemaakt, maar toen zat ik niet in de band [lacht niet].'

 

'Ik ben misschien niet nerveus, maar deze release houd me meer bezig dan die van onze vorige plaat. Ik heb het volste vertrouwen in deze plaat en ik ben er dan ook uitermate tevreden mee. Weet je waaraan ik dat zelf merk? Meestal, als een plaat is afgewerkt, luister ik er nooit meer naar. 'True North' heeft hier al ettelijke keren opgestaan. Ik heb echt een goed gevoel bij dit album. Greg en ik besloten om een beetje te experimenteren tijdens het schrijven van de nieuwe songs. We hebben onszelf voor de opnames van 'True North' een aantal esthetische richtlijnen opgelegd waarbij vooral de punkrock die we in de beginjaren speelden voorop stond. Het intellectueel niveau was toen best belangrijk voor ons. Het was niet toevallig dat wij punkrock speelden. Het was een reactie tegen iets heel specifieks. Destijds was muziek vooral saai, genotzuchtig, met veel lange solo's en het had iets escapistisch. Punkrock kwam voort uit het verlangen naar iets rauw en direct, zonder het allemaal te lichtvoetig te maken. Ons uitgangspunt bij het schrijven van 'True North' was dat gevoel, de terugkeer naar dat verlangen. Met het schrijven van nieuwe songs weet je nooit waar je uiteindelijk t uitkomen, al zijn we naar mijn bescheiden mening toch de goede richting uitgegaan.

 

'Yep, ons gezinnetje breidt uit. Als alles goed gaat, verwelkomen we binnen een dag og tien een nieuwe baby. Je begrijpt dat ik hier thuis mijn handen vol zal hebben [lacht]. Weet je, als je in de buurt bent, moet je zeker proberen langs te komen. Als Bad Religion in Los Angeles speelt, doe ik meestal wel mee.' Als we Mr. Brett duidelijk gemaakt hebben dat we aan de andere kant van de wereld wonen, beseft hij maar al te goed dat 'in de buurt zijn' niet meteen evident zal zijn. Het afscheid is er niet minder hartelijk om.*

 

 

'Suffer' is het derde album van Bad Religion en het allereerste album dat zowel werd uitgebracht als verdeeld door Epitaph. Deze plaat luidde onder andere de terugkeer van Brett Gurewitz in, die eerder de band had verlaten om af te kicken van zijn drugsverslaving. 'Suffer' wordt nog vaak genoemd als één van de meest belangrijke en invloedrijke punkrockplaten aller tijden. Leuk weetje over de plaat is dat Donita Sparks, Suzie Gardner en Jennifer Finch van L7 te horen zijn op 'Suffer'. Zij brachten in hetzelfde jaar hun debuutplaat uit bij Epitaph.

 

Dit album is waarschijnlijk de meest succesvolle Bad Religion-plaat. Het was meteen ook de eerste release voor de band bij Atlantic Records. Het feit dat de groep overstapte naar een majorlabel was één van de redenen waarom Brett Gurewitz het voor bekeken hield. Songs als 'Infected' en de opnieuw opgenomen versie van '21st Century (Digital Boy)' zijn waarschijnlijk het best gekend. Tot op de dag van vandaag is het de enige release van de band die goud behaalde in de Verenigde staten. 'Stranger Than Fiction' werd in 2008 opnieuw uitgebracht door Epitaph.

 

Het veertiende album van Bad Religion is misschien niet meteen de meest invloedrijke plaat geweest, de plaat bracht wel drie hitsingles voort. 'Honest Goodbye', 'Heroes And Martyrs' en 'New Dark Ages' zorgden ervoor dat 'New Maps Of Hell' de 35ste plaats in de Billboard 200 bereikte, de hoogste plaats ooit voor een Bad Religion-album. In 2008 bracht de band voor de allereerste keer een luxe-editie van een cd uit. Deze speciale uitgave van 'New Maps Of Hell' bevatte niet enkel de zestien originele songs, er stonden ook zeven nieuwe, akoestische tracks op die Graffin en Gurewitz opnamen. Daarbovenop kregen de fans ook nog eens een dvd met een live-set van een uur, videoclips, en heel wat materiaal van achter de schermen.

 

Het zestiende en voorlopig laatste studio-album van Bad Religion. Op zich is het misschien vreemd om een gloednieuw album in een lijstje van 'essentiële releases' te zetten, maar met 'True North' bewijst de band dat ze nog lang niet uitgespeeld zijn. Na meer dan dertig jaar en ontelbaar veel optredens mag het duidelijk zijn dat Bad Religion nog steeds niets van zijn pluimen verloren is. Na een eerder tegenvallende vorige plaat zijn de heren uit Los Angeles weer helemaal terug.

 

 

 

 

Tijdens een optreden in Boston vorig jaar gekscheerde zanger Greg Graffin dat Bad Religion binnen afzienbare tijd zou verdwijnen. De band zou nog één album opnemen en dan zouden ze zich opgeven bij de zeemacht, om eerlijk werk te doen. Velen dachtend dat die uitspraak van Graffin een voorbode was van een nakende split. Ondertussen weten we dat het allemaal zo'n vaart niet zal lopen. Zeker niet nu de heren van Bad Religion op het punt staan één van hun betere albums van de laatste vijftien jaar op de mensheid los te laten. Voor 'True North', de zestiende studioplaat van de band, namen voornaamste songschrijvers Greg Graffin en Brett Gurewitz zich voor om terug te keren naar de begindagen. Vooral de intensiteit en het rauwe karakter van de eerste platen van Bad Religion was voor hen een richtlijn waaraan ze zich wilden spiegelen. Opener en titeltrack 'True North' maakt meteen duidelijk dat het hen absoluut menens is. Snel, gedreven en uiterst muzikaal: dit is Bad Religion zoals we ze graag horen. Zestien nummers lang laat het zestal geen enkel steekje vallen. De 'oozin aahs', zoals de band hun typische driestemmige zangpartijen liefkozend noemen, zijn loepzuiver en klinken strakker dan ooit. Songs als 'Land Of Endless Greed', 'In Their Heads Is Right' of 'Dept. Of False Hope' zijn absolute knallers en de vooruitgeschoven single 'Fuck You' is een regelrechte meezinger. Dat de band ook absoluut niet vies is om de boel helemaal om te gooien, bewijzen ze met 'Hello Cruel World'.  Dit meeslepende nummer is niet alleen overwegend langer dan de rest van de songs op de nieuwe plaat, het is ook opvallend rustiger. 'True North' is ondanks dit gegeven zeker geen vernieuwende release. Het is ontegensprekelijk een Bad Religionplaat en de zestien songs bewijzen dat de band, ondanks het feit dat ze al meer dan dertig jaar meedraaien, nog lang niet uitgespeeld zijn. 89